Este libro encantoume (marzo 2020)

Publicado por GÁLIX | 1.3.20 Deixa un comentario
 

MARZO 2020

Recomendamos: Os corpos invisibles de Emma Pedreira 




Achégome a Os corpos invisibles como parte do meu traballo: ler obras que lles poida recomendar aos meus alumnos e alumnas. Devoro o libro nunha tarde gris de Nadal e déixome ir a través das palabras de Emma Pedreira ata unha tarde, tamén gris, do século XIX. As rúas poirentas da Revolución industrial descritas nas primeiras páxinas fan que te sitúes e que te enchas de borralla canda a protagonista, Loretta, o corpo invisible máis evidente agochado baixo unha funda de traballo e unha pucha.
O outro corpo invisible é Prometea, nin nova nin vella, nin bonita nin desagradable, nin moi millonaria nin moi pobre, mais invisible. A súa invisibilidade non lle permite sobresaír no mundo de homes que a rodea. Prometea encarna o mito clásico ao seren a encargada de darlle luz a Loretta para que saia da súa invisibilidade.
Cunha rica linguaxe e unha prosa áxil, Emma Pedreira, vainos levando da man de Prometea e de Loretta ata outras mulleres, tamén invisibles no seu tempo: Charlotte Brontë, Emily Brontë, Aphra Behn, Ada Lovelace, Jane Austen, George Eliot (Mary Ann Evans), Cristina Rosseti e Mary Shelley.
O xogo conceptual é marabilloso e está perfectamente tecido. Un triángulo de invisibilidades que se complementa. Loretta traballadora desde os sete anos nunha fábrica, agocha o seu corpo para semellar un neno e así escapar dos abusos dos homes. Prometea, cun corpo inútil e unha mente marabillosa, vai substituíndo as súas partes inservibles por anacos de corpos de escritoras ás que admiraba, elas son o terceiro ángulo, no que destaca a homenaxe a Mary Shelley, nai do moderno Prometeo.
A obra, gañadora do Premio Jules Verne de Literatura Xuvenil no 2019, está publicada na Colección Fóra de Xogo de Xerais. Gustaríame que isto non fose motivo de rexeitamento para lectores que non se consideren “xuvenís”, porque sería unha mágoa que as etiquetas fagan desta obra un corpo invisible.
Este libro encantoume, porque deixou pouso en min.
Porque a cultura é todo iso que queda como un pouso despois de esquecer todos os libros que lemos” páx. 23, Os corpos invisibles, Emma Pedreira.

Raquel Castro

______________________________
GÁLIX aporta cada mes unha recensión feita por algún socio para a sección Este libro encantoume da OEPLI, ao igual que o resto de seccións. Todos os meses poderás ver as recomendacións das seccións aquí, na web da OEPLI e as de GÁLIX, ademais, no noso blog (bota un ollo na barra lateral!). Se queres colaborar coas túas recensións para esta sección, non dubides en nos contactar.



Publicación máis recente Publicación máis antiga

0 comentarios:

[Comentario blog]