Antonio
Seijas, historiador
da arte, pintor, ilustrador, autor de banda deseñada, poeta
galego.
Socio
número 338 e
vicepresidente de GÁLIX
durante varios anos.
Ilustrador
para revistas e xornais, realizou portadas de libros, capas e
libretos de discos, logos como os da Fundación de David Lynch e
ilustracións para series.
No
ano 2012
a
súa adaptación do libro "Cartas de Inverno” de Agustín
Fernández Paz, mereceu o Premio Isaac Díaz Pardo ao Mellor Libro
Ilustrado concedido pola Asociación Galega de Editores.
No
2019 publicou a súa primeira novela xuvenil “O Soño da Serpe”
en Galaxia editorial.
En
2020 gañou o premio á mellor novela gráfica, coa obra A Chaira.
Como
ilustrador de literatura infantil e xuvenil colaborou con diversas
autoras e autores para varias editoriais.
Apoiar a GALIX é un xeito valioso de
arroupar a LIX galega.
Ti
es o socio número 338.
Por que te asociaches a GALIX e continúas apoiando este proxecto?
Como
parte activa da LIX galega, tanto como autor como lector, non
entendería non facelo. Apoiar a GALIX é un xeito valioso de
arroupar a LIX galega.
Que ou quen che axudou a achegarte á
LIX galega?
Desde
pequeno fun lector en xeral de todo, pero a partir de comezar a
ilustrar capas e libros de LIX a inmersión xa foi maior porque a
visión xa empeza a ser tamén desde dentro.
Que libro
marcou a túa infancia ou a túa mocidade?
Moitos,
non podería quedarme con un título en concreto porque lía de todo.
Pero non houbo un especial que marcara nada. Podo lembrar, por
exemplo, algún título concreto como El
día en que el mar se retiró de Mickey Spillane, ou
a colección completa de Xulio Verne de Orbis, as coleccións de
Cousteau, libros de Agatha Christie da niña nai, os Librojuegos
de Altea Junior, e moitos libros de xeoloxía, de antropoloxía, de
astronomía, esoterismo, arqueoloxía, de insectos, de animais, de
minerais, e natureza en xeral... Algún recomendado na clase como Un
agujero en la alambrada de François
Sautereau, Os
escaravellos voan a tardiña
de
María Gripe, La
isla al mediodía e
Las
armas secretas
de Cortázar, El
camino
de Delibes. Son os primeiros que me veñen á cabeza da niña
infancia e ata os catorce ou quince anos.
Un
libro de literatura infantil ou xuvenil galego que consideres
imprescindible?
Persoalmente considero relevantes
Cartas de Inverno e
Cando petan na porta pola noite, por
todo o que significaron e significan, e polos seus autores, Agustín
Fernández Paz e Xabier P. Docampo. Imprescindible, en xeral, creo
que non hai nada.
A perda de falantes en galego entre a
xuventude supoño que vai directamente relacionada tamén co número
de lectores.
Con que personaxe da nosa LIX te
sentes máis identificado?
Nunca
me sentín identificado con ningún, xa bastante custa identificarse
cun mesmo.
A que ilustradora ou ilustrador
galego escollerías para poñer imaxes aos teus soños ?
Por
coherencia debería ilustralos eu mesmo porque son quen os sinte e
vive de primeira man. Pero de ter que escoller a outra persoa, pola
súa calidade e xenialidade escollería sen dúbida ao gran Xan López
Domínguez, moi querido e admirado por min.
En
xeral a LIX merecería máis respecto, máis coñecemento e
recoñecemento. Moito máis.
Sinala a maior fortaleza e a maior
debilidade do libro infantil e xuvenil galego.
A
debilidade podería ser o número de lectores mozos. A perda de
falantes en galego entre a xuventude supoño que vai directamente
relacionada tamén co número de lectores. A fortaleza seguramente a
calidade que hai en moitas obras, que é moi grande. Pero non son
ninguén para dar unha resposta moi axeitada a esta pregunta, vai
máis alá dos meus coñecementos, é tan só un pensamento sen
indicio de certeza.
Dende que ti te
vinculaches ao LIXG ata a actualidade, que cambios destacarías na
súa evolución
Creo que a difusión
que se acada en redes sitúa a LIX en xeral nun escaparate que antes
non tiña. O que é positivo a pesares das contrapartidas: egos (ter
unha conta en redes sociais non implica que sexas un autor bo,
interesante, nin te converte en importante), temáticas por modas
sociais ou virais, etc. Quero dicir, o importante é a obra, a súa
calidade, profundidade, transcendencia... non as pantomimas que se
forman arredor dela, incluíndo aos “que van de”, likes
e
aparencias.
Cal consideras
que é o grao de coñecemento e respecto pola LIX galega?
En
xeral a LIX merecería máis respecto, máis coñecemento e
recoñecemento. Moito máis. Polo que sei, non hai autor de LIX ao
que non lle preguntasen nalgún momento: «E para cando un libro ou
unha novela para adultos?» iso creo que o resume todo.
Apunta un par de iniciativas
necesarias para promover a lectura de libros infantís e xuvenís
galegos e para conseguir unha maior proxección fóra de Galicia.
En
xeral, penso que se edita e publica demasiado. E seguramente non todo
vale. Publicar menos, máis escollido, implicaría un rango de
calidade maior. Un mellor produto imaxino que sería máis doado de
«vender» dentro, e fóra. Calidade hai moita, pero moitas veces
vese anubrada entre outro moito material non tan bo. Quizais centrar
máis o tiro axudaría, pero tampouco coñezo o asunto ao nivel fondo
que pode ter un editor, por exemplo. Non estou capacitado para dar
mellor resposta.
