A Libraria Couceiro, socia nº 207, de GÁLIX, inaugurouse no 1969 na Rúa de San Pedro
(Santiago). Nun primeiro momento traballou con libro de texto e algo
de papelería pero logo dun cambio de ubicación para a zona nova,
pasou a especializarse en libro galego.
Desde
o 2007 estamos nun edificio de cinco andares na Praza de Cervantes.
Aquí a nosa especialización segue a ser o libro galego pero temos
xa máis espazo para outras temáticas.
O
soto está adicado enteiramente a libro infantil e xuvenil, a planta
baixa a libro en castelán, o primeiro andar a libro galego, o
segundo a libro antigo e o terceiro a ocio e máis a libro de segunda
man, xunto cun pequeno obradoiro de encadernación.
Ao
longo de todo o ano, o segundo andar utilízase tamén para
presentacións, charlas ou calquera outro tipo de actividade
cultural.
E
ademais recibimos visitas de centros escolares nas que se lles
explica un pouco a historia do libro e mesmo a encadernación
artesanal.
María
responde ás preguntas do noso Cuestionario Lamote en nome da
libraría:
A
libraría Couceiro ten o número 207 como socia. Por que razón se
asociou
a
GALIX e continúa apoiando este proxecto?
Asociámonos
a GALIX porque é un proxecto moi do noso gusto, posto que promove e
da visibilidade ás publicacións en lingua galega (algo que vai
tamén no ADN da libraria), e sobre todo ás publicacións infantís,
que son as que van dando forma aos futuros lectores adultos.
Cal
é a relación da libraría co libro infantil e xuvenil?
Temos
un dos nosos andares adicados a libro infantil e xuvenil
precisamente porque consideramos que aos lectores hai que ilos
"facendo" desde cativos,así que procuramos coidar esa
parte.
A
respecto do libro infantil e xuvenil galego, indique moi brevemente
que agarda...
das
institucións?
das
persoas mediadoras?
das
librarías?
das
feiras (galegas, estatais e internacionais)?
das
persoas creadoras?
do
Salón do Libro?
do
Culturgal?
...?
Pensamos
que cada quen ten o seu papel no mundo do libro e que uns non poden
meterse no sitio dos outros; cada quen debe facer o seu. As feiras
varias (sexan feiras, Culturgal, Salón do libro...) deben darlle
visibilidade, porque a día de hoxe, con tantas publicacións,
sempre hai algunhas que se nos pasan e para iso están eses espazos
que poden abranguer moita máis capacidade e variedade cas
librarías.
As
editoras son as que deben buscar esas publicacións para saír á
rúa, e nós, consideramos que non deberían poder vender
directamente,saltándose ás librarías, que son as que están en
contacto directo co público.
E
as institucións deben promover e apoiar calquera actividade que
vaia en beneficio de todos os grupos que conforman a literatura
infantil e xuvenil, desde os e as autoras e ilustradoras até os
nenos e mozos aos que chegan as publicacións.
Que
concepto ten das feiras do libro en relación
co Libro Infantil e Xuvenil?
Normalmente
case todas as librarías acostuman a ter un espazo nas feiras
adicado á literatura infantil, pero igual terían que darlle máis
visibilidade.
Describa
a situación da ilustración galega no eido da LIXG.
Nos
últimos anos foron saíndo máis ilustradores e ilustradoras así que
pouco a pouco pensamos que van collendo pulo, porque é certo que a
meirande parte das publicacións que había para pequenos ata hai
relativamente pouco eran traducións.
Como
considera o papel das persoas que traballan nos procesos de
tradución do Libro Infantil e Xuvenil?
Pensamos
que o seu papel é o mesmo que o das traducións para adultos, pero
co engadido de que os pequenos están aprendendo, así que hai que
ter un chisco máis de coidado porque un adulto pode pasar un erro
por alto, sabendo que é un erro, pero os cativos poden dalo como
válido.
Cal
é a opinión, como empresa, sobre a situación do libro infantil e
xuvenil galego na actualidade?
Actualmente
pensamos que está nun momento bo porque ademais das editoras galegas
hai varias editoras de fora que están apostando por publicar libros
tamén en galego o cal demostra que é interesante e rendible facelo.
Ao
mesmo tempo é certo que tamén se están as facer publicacións
autoeditadas e mesmo de editoras moi pequeniñas que só manexan un
número ínfimo de títulos.
Sinale
a maior fortaleza e a maior debilidade do libro infantil e xuvenil
galego.
A
maior fortaleza é a calidade dos nosos autores e precisamente a
debilidade igual é a falta de máis ilustradores infantís.
Seguramente
habería que darlle tamén unha volta á parte exterior, porque se a
todos nos entran as cousas polos ollos..aos cativos máis e ás veces
falla esa parte.